مزرعه سانا گریس به عنوان برنده جایزه میس کراون هال MCHAP آمریکا اعلام شد، این جایزه، بر جسته ترین آثار معماری ساخته شده در آمریکای شمالی و جنوبی را معرفی می کند. این پروژه از میان لیست کوتاه هفت شرکت کننده نهایی انتخاب شد. پیوستن بنیاد آلوارو سیزا و هرزوگ و دومورون به عنوان برندگان جایزه بسیار مورد توجه است. در میان گروهی از پروژه های قوی، مزرعه گریس به جهت وضوح و سازگاری راه حلهای معمارانه اش به عنوان برنده معرفی شد.
استن آلن، رییس هیئت داوران MCHAP، علت اصلی انتخاب هیئت داوران را از بین رفتن مرز بین معماری و معماری منظر به وسیله ساختار رودخانه ای می داند. آنچه که در نگاه اول از از نمایش دادن ساختمان به دست می آید درک واضح و بی واسطه جزییات آن است. در نهایت پروژه منحصربفرد مزرعه گریس توانایی معماری را برای ساخت فضاهای خلاقانه جدید اثبات کرد.
ساختمان مزرعه گریس، باکشیدگی طولی و سقفی موجدار، از منظر اطراف خود پیروی می کند و در مرکز زمین خود شناور است. می پیچد و آزادانه از تپه ها عبور می کند. این سازه اسکلت چوبی اکنون با عنوان رودخانه شناخته می شود، فضای خارجی سرپوشیده زیادی را ایجاد کرده و این در حالی است که به فضای بیرونی نیز شکل داده است. زمانی که مزرعه گریس در اکتبر 2015 برای بازدید عمومی بازگشایی شد، هم به عنوان مکانی آرام برای استراحت و هم به عنوان مکانی برای انجام فعالیتهای پر جنب و جوش شناخته شد. ساختمان رودخانه مردم را به وسیله چشم انداز طبیعی محل خود جذب می کند و برای مأموریت و برنامه های مزرعه گریس همانند یک تخته پرش عمل می کند. در شش ماهه اول، تقریباً 50000 نفر از مزرعه گریس در غالب گروه های معماری، ضیافت های اجتماعی، سخنرانی و گفتگو، کنسرتها، ورزش و بنگاهای مذهبی بازدید گروهی داشتند یا به صورت انفرادی در محل 80 هکتاری آن گشت و گذار می کردند.
در طراحی معماری برای ساخت مزرعه گریس بخشی از میراث میس که شامل 1928 طرح از آسمانخراش هایی با شیشه های منحنی بود، در نظر گرفته شد. هر چند میس و جانسون نمونه مناسبی نداشتند، ولی آنها به تصور ایجاد سبکی بیش از انتظار کمک کردند؛ ساختاری که کاملاً با محیط پیرامون خود تلفیق شده و در منظر خود شناور شده است. هیئت داوران تصمیم گرفتند به محل هر یک از پروژه های راه یافته به بخش پایانی سفر کنند تا پروژه های اصلی را بررسی کنند.
است آلن معتقد است که هر چند ممکن است امروزه یک فرهنگ معماری جهانی وجود داشته باشد، اما هر مکانی برای خود هویتی دارد و هر پروژه پاسخی مناسب به فضای زمینه ای خود می دهد. آنها به عنوان هیئت داوران نیز موضوعات مشترک را دیده اند: تمامی پروژه ها، حتی آنهایی که در فضای شهری قرار دارند و همه آنهایی که به وسیله معماری منظر به کار گرفته شدند، همگی معماری را مانند نیرویی برای تغییر نتیجه نهایی پذیرفته اند، همه آنها تعادلی ظریف را میان نوآوری و نظم تاریخی پیدا کردند.
برای اطلاعات بیشتر و دیدن تصاویر این پروژه به لینک زیر مراجعه کنید:
