ساخت حیاط سرسبز برای اتومبیل

در بسیاری از پروژه های احیاء و باز زنده سازی در برخی کشورها نقشی برای معماران منظر در نظر گرفته نمی شود. در اغلب اوقات هم معماران به صورت کاملاً مستقل در خود توانایی خلق فضاهای سبز و منظرین را دیده و نیازی به مشاوره و همکاری یک معمارمنظر در پروژه را احساس نمی کنند. عدم آگاهی از مقتضیات حرفه منظر و دید سطحی به کاشت چمن و چند گیاه به عنوان کار معمارمنظر سبب بروز این مشکل شده است. در بسیاری از پروژه ها با بکارگیری مصالح سازگار با محیط زیست یا استفاده مجدد از آب باران، این تلقی در تیم طراحان شکل می گیرد که پروژه آنها با دید منظرین و به صورت پایدار ساخته و به واسطه سبز بودن سطح می توانند آنرا به عنوان یک پزوژه موفق ارائه کنند. در صورتی که اولویت اول یک فضای منظرین کاربردی بودن آن است. ایجاد یک بام سبز وقتی نتوان از آن هیچ بهره اکولوژیکی و تفریحی برد، کاری بیهوده تلقی می شود. البته برخی اوقات نیز از عناصری مانند بام سبز و فضای سبز برای پوشش ضعف طراحی معماری نیز استفاده می شود. همه این مسائل به ما گوشزد می کند که یک کار خوب باید با همکاری یک معمارمنظر انجام شود. این مطلب به بررسی پروژه ای می پردازد که فضای سبز را در ساختمان به خدمت اتومبیل در آورده و ساکنین را از استفاده از آن محروم ساخته و از آن به عنوان پوششی زیبا برای پوشش عیب بزرگ ساختمان که نداشتن فضای مشاع و باز است، استفاده کرده است.
در مرکز تاریخی شهر پورتو در کشور پرتغال، از ساختمانها برای حفظ شخصیت شاخص منطقه محافظت می شود. معماران گروه اودا پروژه حساس نوسازی ساختمان دی مانوئل دوم (DM2) را با تقویت آن و گنجاندن ایوانی که بخشی از آن بام سبزی زیبا و بخشی برای پارک ماشین است به سرانجام رساندند. کاربری فعلی ساختمانها تجاری است که پس از اجرای طرح به کاربری مسکونی که هدف اولیه ساخت آنها بوده است، تبدیل شدند. این ساختمان در ابتدا و در قرن نوزدهم برای یک اقامتگاه ساخته شده بود. این ساختمان قدیمی که در مجاورت دانشگاهها، بیمارستانها، مناطق هنری و تفریحات شبانه است، در حال تغییر خود برای بازارهای جدیدتر است. معماران برای ایجاد ساختمانی شیک و جذاب ویژگیهای منحصر بفردی را به آن افزوده اند. یک الگوی سنتی دو رنگ شیک و کاربردی، فضاهای بیرونی و نماها را به فضای داخل پیوند می دهد. در پشت ساختمان و بالای یکی از واحدها ایوانی قرار دارد که به طور کامل برای پارکینگ در نظر گرفته شده است. ایوان شامل مثلثهایی از چمن و خاک است که الگوی کاشیهای نمای ساختمان را تکرار می کند. این مثلثها وزن وسایل نقلیه را تحمل می کنند و اجازه می دهند تا آب باران به زمین نفوذ کند و از انتقال آن به فاضلاب می کاهند. چمن را بخاطر تردد خودرو کوتاه نگه می دارند بنابراین مراقبت اندکی را می طلبد.
دو حیاط خصوصی کوچک و بالکنها صرفاً فضاهای تفریحی بیرونی را تشکیل داده و اجازه می دهند نور کافی به داخلساختمان برسد. اما همه این کارها برای چه انجام شده است؟ 17 واحدی که در ساختمان قرار دارند هیچ فضای مشاعی ندارند. این امر عادی نیست. اگر هدف اصلی این ساختمان راحتی ساکنین است، پس چرا تمام فضای خارجی آن تبدیل به پارکینگ شده است؟ به جای اینکه باغچه های بیشتر با گیاهان بومی که حس طبیعت را تقویت می کنند، برای برخورداری ساکنین از طبیعت تعبیه شود یا مکانی را برای اوقات فراغت ساکنین در بیرون ساختمان برای تعامل با همسایگان فراهم آورند، کل فضا را به پارکینگ اختصاص داده اند.
در منطقه گرم و متراکم مرکز شهر پورتو، افزایش پوشش درخت مزایای زیست محیطی و اقتصادی بسیاری دارد. شاید طراحان می توانستند استفاده منعطف تری از فضا داشته باشند تا ساکنان بتوانند کاربری فضا را میان پارکینگ و فضای مشاع خارجی توزیع کنند. حیاط جدید ساختمان با اینکه زیبا و پایدار است اما چند منظوره و خلاقانه طراحی نشده است، این تجربه نشان می دهد که فضای سبز می تواند بخشی از توسعه مجدد فضاهای تاریخی در شهرهای ما باشد، اما بار دیگر لزوم حضور یک معمارمنظر به عنوان بخشی از یک تیم طراحی به همراه معماران زا نیز یادآوری می کند تا اطمینان حاصل شود که کیفیت آن فضای سبز به حداکثر پتانسیل برای بهره برداری می رسد.
برای اطلاعات بیشتر و دیدن تصاویر این پروژه به لینک زیر مراجعه کنید:

∴ لینک متن کامل خبر ∴