اغلب مردم با فضاهای رها و فراموش شده روبرو شده اند. عناوینی همچون فضاهای مه نما (مناظری مانند سطح ماه)، فضاهای اضطراری (محوطه سازی اوژانس) یا حتی مناظر زشت به این فضاها اطلاق می شود. با وجود این تعابیر گوناگون، مکانهای مذکور یک فصل مشترک دارند: القای حس ناخوشایند در مردم. همانطور که همه می دانیم، نادیده گرفتن، مشکل را برطرف نمی سازد! به جای از بین بردن مناطق بکر پیرامونی جهت گسترش شهرها، باید ابتدا فضاهای متروک که می توانند به جواهری سبز در دل شهر تبدیل شوند، را دریابیم!
جزیره گاورنر
پروژه جزیره گاورنر در شهر نیویورک، مثال مناسبی از چنین تحول چشمگیری است. یک پایگاه نظامی قدیمی در نزدیکی مرکز منهتن که برای شهروندان قابل استفاده نبود، در حال حاضر یک فضای باز پر جنب و جوش شده که در سال 2011 حدود نیم میلیون بازدید کننده را به خود جلب کرده است.
تجزیه و تحلیل چندعملکردی
آنچه عامل این دگرگونی موفقیت آمیز بوده، رویکرد چند رشته ای (تیمی) تیم طراحی west 8 است. يك قاعده ثابت نشان می دهد که به ثمر رسیدن يك پروژه خوب، نیازمند مطالعه ای دقیق است. تیم طراحی مدت زمان زیادی را صرف شناخت نیازهای خرد و کلان جزیره کرده و نتایج حاصل شده را در وب سایت خود منتشر کردند؛ از جمله اینکه آنها از همان ابتدا دریافتند که پارکهای جدید و فضاهای عمومی جزیره باید توان مهار آبهای سطحی را داشته باشند. اکنون در صورت پیشروی آبهای سطحی، به جای نیاز به خروج از جزیره، اکثر سطح جزیره از منطقه سیل خیز در امان است. طراحی تیم برای این پارک، فرصتی را برای مردم ایجاد کرده است تا از ارتباط بادهای نمکی، چرخش آب و منظره گسترده از بندر لذت ببرند؛ این در حالی است که پیش بینی ها نشان می دهد درختانی که در سال 2013 کاشته شده اند، تا چند نسل بعد تبدیل به جنگلی انبوه خواهد شد.
یکی دیگر از بخشهای جالب توجه برنامه ریزی این سایت، چشم اندازهای طراحی شده برای بازدید کنندگان است. تیم طراحی نه تنها به طراحی کریدورهای بصری جزیره پرداخته اند، بلکه با برداشتها و مطالعات میدانی از مردم نیویورک، خواسته های آنها را به صورت دقیق به دست آورده اند؛ مردمی که بدون آنها جزیره هیچ بود.
جزیره گاورنر؛ یک نشانه از شهر نیویورک
از آنجایی که مردمان نیویورک نقش قابل توجهی در توسعه مجدد جزیره گاورنر داشتند، یکی از ایده های اساسی پروژه ساختن مکانی بود که به شهروندان، جهانی فراتر از شهرشان نشان دهد: نقطه عطفی منحصر بفرد؛ جایی که تمام حواس اغنا شود. دید مستقیم و گسترده به مجسمه آزادی و تجربه ای از یک جزیره سبز که با دریا و آسمان احاطه شده است.
در پلان کلی پروژه، طراحی پارک عمومی شگفت آور به گستردگی سراسر بندر نیویورک، با در نظر داشتن تاریخ، فرهنگ و طبیعت زیبا دیده شده بود. در نتیجه پارک به یک نشانه از شهر تبدیل شد.
مرکز تفرج و سرگرمی
طرح جدید و پیچیده جزیره شامل دو فاز متعادل است. فاز یک جزیره گاورنر که 30 جریب از پارک جدید و فضاهای عمومی را در بر می گیرد و امکانات لازم برای بازدیدکنندگان از بخش تاریخی و شمالی جزیره را فراهم می کند. با طراحی خرده فضاهای باز و متنوع، بازدیدکنندگان تجربه های گوناگونی را کسب می کنند. تفریح و سرگرمی منفعل، میدان سبز پر جنب و جوشی که با تعداد زیاد نیمکت بازدیدکنندگان را به لذت بردن از محیط و جذابیت هنر عمومی و زیبایی پرچین های باغ هنگام پیک نیک دعوت می کند و بیشه ننوها بخشهای دنج و آرام طرح پارک است که در آن سکوت و آرامش تمام افکار تاریک را با کمک بانوج های قرمز (ننو یا تختخوابی که از تور بافته شده ساخته شده است) برطرف می کند.
تفریحات ورزشی فعال نیز در زمین چمن، محوطه وسیله های بازی و مسیرهای دوچرخه انجام می شود. فقط کافی است انتخاب کنید که آیا میخواهید در پس زمینه بدیعی از مجسمه آزادی بازی کنید یا مایل هستید در امتداد مسیرهای پر پیچ و خم دوچرخه سواری کنید.
مناطق جنوبی محدوده نیز از طریق تقویت دسترسی ها، محوطه سازی جدید، تامین روشنایی و علائم جهت یابی برای تسهیل گردش در جزیره بازسازی شده است. شهردار بلومبرگ اعلام کرد که با کاشت 2000 اصله درخت در پارک، فاز 1 جزیره گاورنر در سال 2013 تکمیل شد.
یکی از عوامل اصلی و بنیادی در تحول جزیره، پوشش گیاهی است. استراتژی های سبز شامل بکارگیری و کاشت مجموعه ای از گیاهان بومی است که در فراهم آوردن شرایط خاص آب و هوایی و خاک مناسب به عنوان زیستگاه جانواران پارک، تامین شرایط اکولوژیکی و طبیعت برای مردم بسیار موثر است. به نظر می رسد بکارگیری عوامل زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی در مناظر متروک موجود می تواند نقطه شروعی برای حفاظت پایدار و ارتقاء کیفی محیط زندگی باشد.
برای دریافت اطلاعات و دیدن تصاویر بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید:
