طراحان به طرز هنرمندانه ای، پیام آموزش زیست محیطی منحصر به فردی از آکواریوم ملی در بالتیمور مریلند را با یک طراحی منظر خوانا و نوآورانه آمیخته و سایت شهری بی ارزشی را که در حال نابودی بوده ارتقاء دادند و از مواد، مصالح و سیستمهای پایدار بهره گرفته، دسترسی عموم را فراهم کرده و سنت مهیج این نقطه عطف ساحل اقیانوس اطلس را تداوم بخشیده اند.
آکواریوم ملی در بالتیمور، پربازدیدترین جاذبه مریلند است و هر سال بیش از دو میلیون بازدیدکننده دارد. آکواریوم از زمان تأسیس در سال 1980، انگیزه ای برای توسعه مجدد شده و به نقطه عطفی در بندر بالتیمور تبدیل شده است. معماری نمادین ساختمان با فرمهای جسورانه بتنی و اهرام شیشه ای درخشان، نماد بسیار دیدنی شهر به مدت 35 سال بوده است. قبل از بازسازی و توسعه، اسکله شماره 3 که آکواریوم در آن ساخته شده، عرصه ای با امکانات محدود بود و پس از یک آتش سوزی بزرگ در سال 1904 که اسکله را تخریب کرد، از آن برای انباشت ویرانه های باقی مانده استفاده شد. پس از مدتی اسکله با یک دال بتنی پوشانده شد و شرایط وخیمی را پشت سر گذاشت.
هدف طرح
هدف از توسعه این بود که نمایشگاههای جدید و فضای باز خوشایندی فراهم شود که بیانی از ماموریت آکواریوم برای حفاظت از محیط زیست باشد و در عین حال تسلی بخش، آموزنده و زیبا نیز باشد. تصور می شد که یک پارک ساحلی جدید، تجربه ای به یاد ماندنی را بیافریند. نمایشگاه ها بدین صورت در نظر گرفته شده بودند که به صورت بصری و فیزیکی بر روی اسکله و به سمت آن قرار گیرند و عناصر طراحی پارک ساحلی نیز به گونه ای قرار گرفته اند که گویی به سمت ساختمان جدید جاری شده اند. تفرجگاه آجری شرقی-غربی که با اسکله های بندر داخلی در ارتباط است، اسکله 3 را به دو نیم تقسیم کرده و آنرا احاطه کرده است و با سنگفرش پارک ساحلی در تعامل است. مکانهایی جهت نشستن در امتداد تفرجگاه در نظر گرفته شده و در داخل پارک، فرصتهای زیادی را برای تماشای فعالیتهایی در میدان و یا مشرف به بندر فراهم کرده است. نورپردازی، مبلمان، تغییر نمایشهای گرافیکی و رویدادهای برنامه ریزی شده فصلی در پارک، افزون بر ایجاد تمایل و علاقه، استفاده عموم از فضا را نیز افزایش داده است.
یک الگوی سنگفرش سیال و جسورانه با الهام از جریانهای جزر و مدی، از میدان ورودی در خیابان روبروی پلازا تا ساختمانی روبروی لابی ورودی جدید جریان یافته است. اشکال منحنی به کار گرفته شده برای الگوی سنگفرش، از طرح اکوسیستمهای بومی و متمایز مریلند الهام گرفته شده است. آنها در ابتدا کوتاه بوده و سپس با حمایت دیوارهای حایل منحنی، به صورت چشمگیری بلند می شوند تا تغییرات توپوگرافی از خط ساحلی تا رشته کوهها را مجدداً بازآفرینی کنند.
طراحی پایدار و حفاظت از محیط زیست
برای تطابق با شرایطی همچون اتوبوسهای سنگین، ترافیک خودروها و هزاران نفر از عابران پیاده که در ساعات اوج بازدید، از پارک ساحلی دیدن می کنند، از قطعات پیش ساخته برای ایجاد الگوی سنگفرش منحنی در کفسازی استفاده شد. مصالح کف در برگیرنده سنگ سبز رنگ که به صورت محلی استخراج شده و لامپ سیاه بازیافت شده و خاکستر بود. به دلیل شرایط زیرساختی اسکله، بکارگیری یک سیستم سنگفرش نفوذ پذیر عملی نبود، بنابراین مصالح کف بر روی لایه ای از خرده سنگ که بر روی زیرساخت بتنی قرار گرفته است، چیده شده اند تا زمانی که دسترسی به تسهیلات زیرزمینی ضروری نمود، بتوان آنها را جدا کرده و مورد استفاده مجدد قرار داد.
آب باران جمع آوری و در یک مخزن زیرزمینی ذخیره شده تا آب لازم برای سیستم آبیاری اتوماتیک تمام گیاهان را فراهم کند. علاوه بر این، آبهای سطحی از میدان به سمت نواحی کاشت هدایت می شود تا سیستم آبیاری را تکمیل کرده و آن را از طریق خاک و لایه های شن و ماسه، قبل از آنکه در وارد دریا شود، فیلتر کند. گیاهان مورد استفاده به طور کامل از گونه های بومی مریلند انتخاب شدند. به همین جهت پرندگان بومی و حشراتی که به ندرت در مناطق شهری دیده می شوند، در اسکله مشاهده می شوند. آنها در میان گیاهان بومی لانه کرده اند و این خود مزیتی برای این طرح است. مبلمان سایت به دلیل بالا بودن درصد فولاد بازیافتی در آنها انتخاب شده اند. نیمکتهای جدید و ظروف زباله از ویژگیهای طراحی شبکه باز است که باعث کاهش تولید گرما می شود.
گیاهان کاشته شده با شبکه ای زیرزمینی از مسیرها به هم متصل شده اند. اینها ترانشه های کم عمقی هستند که حفاری شده و با خاک اصلاح شده جایگزین شده اند. در آنها لوله هوادهی، خطوط تخلیه و لوله آبیاری تعبیه شده است. سنگفرشها نیز بر روی مسیرهای قبلی موجود در سایت کشیده شده اند تا دیگر متراکم سازی خاک نیاز نباشد.
برای اطلاعات بیشتر و دیدن تصاویر این پروژه به لینک زیر مراجعه کنید:
∴ لینک متن کامل خبر ∴
