اوسترپارک در سال 1891 به عنوان بخشی از کمربند توسعه شهر آمستردام ساخته شده و اولین پارک عمومی بزرگ است که توسط شهرداری تاسیس شده است. معمار منظر، لئونارد اسپرینگر، این پارک شهری را به سبک کلاسیک انگلیسی با درختان بزرگ، خطوط پر پیچ و خم و حوض گسترده ای طراحی کرده است. به طور سنتی، اوستر پارک کنار عملکردهای عمومی مانند موسسه گرمسیری سلطنتی، ساختمان دانشگاه و بنای به یاد ماندنی موزه یتروپن ساخته شده که در شمال پارک واقع شده اند.
از سال 2011، برنامه ریزی هایی برای الحاق ساختمانها به پارک انجام شد. این موضوع در طرح اصلی در قرن 19 دیده شده بود که به دلیل کمبود بودجه اجرا نشد. در شرایط فعلی، ساختمانهای یادبود با نرده ها و ارتفاعات از پارک جدا شده اند. طراحی جدید برای اوستر پارک، آن را برای در بر گرفتن این ساختمانها گسترش می دهد. نرده ها حذف شده و محوطه چمن کاری شده گسترش پیدا کرده است و بخشهایی از ملک خصوصی به فضای عمومی پارک اضافه می شود. در نتیجه ابعاد اوستر پارک دو برابر شده و ساختمانها و فضای سبز در هم ادغام شده اند.
به جز توسعه فیزیکی، پارک موجود نیز بروزرسانی شد. مسیرهای جدید برای بهبود ساختار پارک اضافه شدند، ورودی بروزرسانی شد و آبنماهای موجود توسعه یافتند. علاوه بر این عملکردهای جدید و فعلی پارک در هماهنگی با طراحی موجود ادغام شدند. یکی دیگر از قسمتهای جدید، زمین بازی اوستر پارک است که در گوشه شمال غربی پارک واقع شده و پیش از این زمین چمن بدون استفاده در مقابل مدرسه ای در فضای باز بوده است.
زمین بازی به طول 88 متر محوطه ای ماجراجویانه است که به سازه ای برای بازی مبدل شده است؛ وسیله ای که به بالا صعود و به پایین سقوط کرده، به خطوط باریکی مبدل می شود و با شکل منحصربفرد خود دنیایی در درون خود ایجاد کرده است. ماهیت دلچسب این وسیله بعد جدیدی به فضای بازی اضافه کرده است.
با توجه به اینکه پوشش گیاهی و ریشه درختان نباید مورد تعرض قرار بگیرند، محل و شکل دقیق این وسیله توسط درختان تعیین شده است. این پارامترها یک مزیت دیگر نیز دارند؛ در حالی که در شهرها تقریباً همیشه از کفسازی مصنوعی برای ایمنی استفاده می شود، در این مورد کفسازی طبیعی مورد بهره برداری قرار گرفته است. شن و ماسه که به دلیل ساختار خود به اطراف پراکنده نمی شوند، به عنوان زمین بازی هستند. به دلیل سست بودن ریشه درختان، آنها وزن کمی را تحمل می کنند و به همین دلیل وسایل بازی سبک ساخته شده و فقط در بعضی از نقاط با زمین تماس مسقیم دارند.
تنوع بازیها در یک مسیر
سادگی این وسیله افراد را به دویدن، بالارفتن و سر خوردن دعوت می کند. با توجه به اینکه این وسیله در بعضی نقاط به طور قابل توجهی ارتفاع می گیرد، برای کودکان بین 4 تا 8 سال مانند یک ترن هوایی هیجان انگیز است. ظرفیت این وسیله بسیار بالا است؛ در یک روز شلوغ بیش از صد کودک به طور همزمان می توانند روی آن یا اطراف این وسیله بازی کنند.
با توجه به سن و مهارت، کودکان می توانند با شیوه های مختلفی در این وسیله و مسیر بازی کنند. در قسمتهای شیبدار، مسیر دارای سرسره است و در یک سمت تبدیل به سرسره لوله ای می شود. در قسمت پایین یکی از قوسها ننوهایی قرار دارد و بخش دیگر آن به دو سطح مختلف تقسیم شده است. در ورودی سایت، این وسیله به سمت بالا رفته و یک طاق ایجاد می کند که افراد را به سمت داخل دعوت می کند. حرکت پر پیچ و خم، همواره یک منظره متغیر ایجاد می کند.
منطق غالب این است که وسایل بازی باید تا حد ممکن رنگارنگ باشند. این طراحی سعی می کند دو تفکر را ترکیب کند؛ سازه اصلی وسیله همرنگ تمامی عناصر جدید پارک باشد و برای ایجاد تنوع، دو خط رنگی اضافه شده که به تدریج تغییر رنگ می دهند. با استفاده از این ترکیب در مسیر، تفکر معمول انفجار رنگ تبدیل به خط ممتد و بلندی شده است که به عنوان یک نقطه رنگی از پارک قابل مشاهده است، بدون اینکه بر سایر عناصر غلبه داشته باشد.
