میدان زیتون (zeytoune) در شهر بیروت

پروژه خط ساحلی گوستافسون پورتر، طرح پیشنهادی برای یک رشته از میادین عمومی جدیدی است که به عنوان مسیری خطی در قلب شهر بیروت با یکدیگر در ارتباط هستند. در سال 1960 بیروت یک شهر چند فرهنگی با ادیان گوناگون بود اما در سال 1975 جنگ داخلی آغاز شد و به مدت 15 سال ادامه یافت، این جنگ مرکز شهر را ویران کرد و جامعه را از نظر جسمی و ذهنی از هم جدا کرد. جنگ در سال 1991 به پایان رسید و امر مهم بازسازی شهر مطرح شد. دولت، شرکت سولیدر (شرکت لبنانی برای توسعه و بازسازی منطقه مرکزی بیروت) را تاسیس کرد. سولیدر با هدایت یک طرح جدید، با موفقیت، شهر را بازسازی نمود. یک سری از مناطق حفظ شدند و بقیه تخریب شدند، محل های دفن زباله در زمان جنگ پاکسازی شد و یک منطقه وسیع 61 هکتاری به منظور ایجاد کسب و کار رو به دریای مدیترانه به وجود آمد.
میدان زیتون (zeytoune) با قرارگیری در جنوب خط ساحلی قدیمی، یک ارتباط کلیدی با مناطق پیرامونی شهر ایجاد کرده است. این محوطه مکانی برای تجلیل از بیروت مدرن و محلی برای انجام فعالیتهای فرهنگی است. تراسها با استفاده از شیب زمین، فضاهایی جمعی برای انجام فعالیتهای فرهنگی همچون کنسرتها، جشنواره ها و نمایشها ایجاد کرده اند. سطح این محوطه به جاده های اطراف گسترش یافته و به دلیل استفاده از رنگهای جسورانه در کفسازیها، فضا و ساختمانهای محوطه به صورت یک فضای واحد در آمده اند. الگوهای جسورانه به کار رفته در کفپوشها، از الگوی سیاه و سفید در معماری سنتی کاروانسرای “خان اسعد پاشا” در دمشق الهام گرفته است. خطوط کفپوشها با ارتفاع سطح زمین تغییر کرده و یک چشم انداز فراکتالی ایجاد کرده است. در سرتاسر محوطه، نیمکتهای ویژه ای زیر سایه درختان طراحی شده که یک مکان ایده آل برای استراحت و آرامش در شهر فراهم کرده است.
بیشه زاری از نخلهای سلطنتی کوبایی باعث به وجود آمدن ارتباط بصری با باغهای خط ساحلی شده است. در پایه درختان یک استخر با آبی آرام به سمت لبه شمالی در جریان است. آب در طول آبنمایی طویل سرازیر می شود که با این روش، ورودی محوطه را نشان می دهد. یک پل سنگی پهن از استخر پایین به سمت تراسهای سفید و سیاه که هم تراز با شیب هستند، کشیده شده که همانند لایه های سنگی از سطح زمین برخاسته اند. هر تراز از این سطوح سکویی باز، مکانی برای نشستن و انجام فعالیتهایی همچون بازارچه ها و کنسرتها فراهم می کند. یک کیوسک در تراس بالا قرار داده شده که در ورودی بالا به مراجعین روزنامه می فروشد. عبور از این تراسها (اختلاف سطوح) توسط رمپی ملایم با هندسه ای زاویه دار صورت می گیرد که با ایجاد خطای دید و تغییر پرسپکتیو منجر به افزایش ابعاد و سطح ادارک شده میدان می شود. صدا و چشم انداز آبنمای بالا، نظر بازدیدکنندگان را به مسیر جلب می کند.
آب از آبشار قسمت بالا در مسیر رو به پایین به سمت پل و استخر پایینی در جریان است. توسط این جریان سه دسته از پلکانهای بزرگ، محل استقراری فراهم می کنند که زیر سایه گسترده از درختان به سراسر سطوح دید دارد. آب در سطوح پایین به جوی آبی می ریزد که بازدیدکنندگان می توانند دستهای خود را در آبی خنک بشویند یا بنشینند و به موسیقی آب گوش فرا دهند. در غروب آفتاب این تراسها با تابش نارنجی رنگ آفتاب زیر سایه درختان، درخشان می شوند. آبشارها از زیر با نور قوی آبی رنگی روشن می شوند، بر لبه این تراسها (اختلاف سطوح) با نواری از نور تاکید شده است که بر عکس سایه هایی است که در روز ایجاد می شوند. تراسها در بالای مسیر اصلی در قالب سکوی دید به اوج می رسند. نیمکتهای ساخته شده از چوب و سنگ زیر سایه برگهای درختان هستند و دیدی به سمت مناظر اطراف پشتی و پایین دست خود ایجاد می کنند. به دلیل انعکاسی که از فرو ریختن آب آبنما ایجاد می شود، استخر بالا بدون کف به نظر می آید از این دیدگاه شما قادر به تماشای فعالیتهای محوطه خواهید بود، تلاطم آب جاری، سطوح نشستن، عملکرد تراسها و دیدی وسیع از باغهای خط ساحلی و خط افق در حال تکامل شهر، نشانگر شکوه و تکاپوی شهر بازسازی شده است، خطوط جسورانه و زوایای تند محوطه، نشانگر آینده ای پویاست.
برای اطلاعات بیشتر و دیدن تصاویر این پروژه به لینک زیر مراجعه کنید:

 ∴ لینک متن کامل خبر ∴