اسکله (طبق تعریف دیکشنری مریام-وبستر) به معنای ساختاری (به عنوان موج شکن) است که در محدوده کشتیرانی، به منظور ایجاد لنگرگاه، تفرجگاه و یا حفاظت و فرم دادن یک بندر، گسترده می شود. البته به نظر می رسد که با طرح شرکت جیمز کرنر، اسکله معنای جدیدی یافته و فضای عمومی سرزنده و هیجان انگیز را نیز به ذهن متبادر می کند. اسکله میان آب، بخشی از طرحی بلند پروازانه در رودخانه دلاور در فیلادلفیا است.
اسکله ای میان آب
ساخت و ساز اولیه اسکله، در سال ۱۸۹۶ با ساختمانی بزرگ و دو طبقه شروع شد. سطح پایینی ساختمان برای ترابری و سطح بلندتر برای تفریح مورد استفاده قرار گرفت. این عملکرد دوگانه در طراحی فیزیکی اسکله جدید که باز هم دارای دو سطح متمایز است، ادامه دارد. گردشگاه آسمان در سطح بلندتر و تفریحات سالم (برای حفظ محیط زیست) و گردهمایی اجتماعی در سطح کوتاه تر وجود دارد. تراسهایی برای نشستن که تا پایان اسکله امتداد دارند، دو سطح را به یکدیگر متصل می کنند.
توپوگرافی
اسکله به شکل سکویی مستطیلی با 25 متر عرض و 165 متر طول است. توپوگرافی جدیدی به منظور ایجاد فضاهای فردی بر روی سطح اسکله گسترش یافته است. این فضاها شامل گردشگاه آسمان، پیاده راه خلیج، چمن خورشیدی، پل الیی و دورنمای رودخانه در میان دیگر فضاهایی است که تنوع خلق کرده و تجربیات گوناگون و متفاوتی برای بازدید کنندگان رقم می زنند.
خلق دیدهای ناب به شهر
گردشگاه آسمان یک انحنای خفیف دارد و با اختلاف ارتفاع 3 متری از ورودی اصلی، به اسکله می رسد. این سطح مرتفع، پرسپکتیوی جدید از محیط اطراف را به مخاطب عرضه می کند. توپوگرافی جدید، گذری با شیب ملایم برای ارتباط با پل بنجامین فرانکلین در مجاورت خود ایجاد می کند. گردشگاه آسمان، پیاده راهی دلپذیر به سوی چشم انداز رودخانه است. مسیری که به سوی حاشیه اسکله می رود، از طریق پرسپکتیو یک نقطه ای قوی و شدید، حسی از ورود به فضای رودخانه داشته و امکان دیدهایی ناب را به شهر فراهم می کند.
پوشش گیاهی
یک منطقه بزرگ که با افرای قرمز، توس رودخانه (بتولا نیگرا) و گیاهان چند ساله کشت شده است، بازدید کنندگان را به سطح پایین تر دعوت می کند. بسیاری از سبزه ها وگیاهان چند ساله در جعبه هایی از جنس فولاد هوازده که در امتداد این منظر خطی جای گرفته، کاشته شده اند.
گیاهان، تنوع، افزایش بافت و دلبستگی فصلی عرضه می کنند. یک سطح بزرگ پوشیده از چمن در لبه اسکله، برای لذت بردن بازدیدکنندگان وجود دارد. این فضای سبز بزرگ، فعالیتهای تفریحی متعددی را در فضا جای می دهد. گروهی از درختان صمغ شیرین، مناطق سایه دار روی چمن ایجاد می کنند. ردیفهای طولانی بلوط سفید (بلوط دو رنگ)، خطی بودن منظر اسکله را قوت می بخشند.
سنگفرش با ترکس (TREX)
گردشگاه آسمان با مصالحی نوآورانه به نام ترکس سنگفرش شده است. این ماده پایدار و مصنوعی برای کفسازی، از پلاستیک اصلاح شده و چوب ساخته شده است.
ایجاد زمین در جایی خالی از زمین
دو چیز کاملاً شگفت انگیز درباره این پروژه وجود دارد؛ اول، عملیات میدانی که برای خلق منظر، فرصت داشت تا زمینی بسازد. این رویکرد، انقلابی است و روزنه ای جدید به سوی چگونگی طراحی منظر قابل درک و دریافت باز کرده است. این مساله، بخشی از گرایشی گسترده تر از جمله در پروژه هایی مانند پل باغ لندن و اسکله ۱ در نیویورک است.
ایجاد یک سطح در جایی که چیزی وجود ندارد، پاسخی محتمل و امکانپذیر به تقاضای عمومی برای فضاهای باز و سبز بیشتر در شهر به نظر می رسد. با این حال، هزینه های چنین پروژه ای، در ساخت و ساز، نگهداری و همچنین اثرات زیست محیطی باید در نظر گرفته شود.
بهبود طرح کلی با مدیریت فضا و فعالیتها
نکته جالب توجه درباره این پروژه، این است که مانند بسیاری از فضاهای جمعی معاصر، مدیریت شده است. مدیریت در اینجا به معنای تعمیر و نگهداری اسکله نیست بلکه به هویت فضا اشاره می کند. رویدادهایی مانند کلاسهای یوگا، جشنواره ها و … در این فضا برگزار می شوند. این تنوع فعالیتهای فرهنگی، مکان را زنده و پر از حضور مردم نگه می دارد. این ویژگی مهمی است که به عنوان پارامتر در طراحی و ساخت و ساز در منظر باید در نظر گرفته شود.
وقتی مدیریت فضاهای جمعی درست انجام شود، فضایی جمعی با کیفیت بالا، مزایای مهم مالی و پرسپکتیو و دید جدید برای شهر و شهروندان را فراهم می کند. از سوی دیگر، با رسیدن به حدی مفرط، امکان رخ دادن هرگونه فعالیت و رویداد خودجوش وجود نداشته و شهر از آنچه که می تواند جذاب و مفرح باشد، محروم می شود. خلق یک منظر با در نظر گرفتن همه عناصر و محدودیتهای موجود، یک تکلیف مبرم و ضروری است. تمام متخصصان از این مساله آگاه هستند. خلق منظر از نقطه صفر که عملاً هیچ چیز در آن برای کار کردن وجود ندارد، دشوار و در عین حال جذاب به نظر می رسد.
منبع: +
