دروازه ای آهنی که به دانشگاه بُردو باز می شود، ورودی جذاب، قطعه ای سبز و نیمکتهایی برای نشستن را ارائه می دهد. جزایر حرارتی که امروزه رایج است، به وسیله این حیاط خنکی و طراوت دریافت می کنند. حیاط لی تِرا در پردیس ویکتوری دانشگاه بُردو واقع در فرانسه قرار دارد.
در گذشته، این محوطه برای گردش دانشجویان و به محوطه موقت کالاهای درون انبار پردیس استفاده می شده است. البته طراحان اعتقاد داشتند که محل این پردیس بسیار راهبردی است و باید کاربریهای دیگری نیز داشته باشد. پردیس ویکتور در جلوی میدان ویکتور تاسیس شد و میدانی بسیار مهم در بندر بُردو به شمار می رود.
امکان استفاده عمومی از فضا
یک برداشت مفید از این مکان، کاربریهای اجتماعی، یک مکان تاریخی و مطابقت آنها با طراحی معاصر، هدفی است که پروژه باید به آن برسد. در حقیقت، پروژه به منظور گردش مردم و نجات پیدا کردن آنها از میان پیچ و خمهای متشکل از ساختمانهای اطراف ساختمان دانشگاه، موزه انسان شناسی و آمفی تاتر آغاز شد. از اینرو، طراحان این حیاط را به چهار نوع محیط تقسیم کردند؛ یکی برای گردش مردم، یک محوطه کوچک برای تحویل، دیگری برای ملاقاتهای گروهی و در آخر یکی برای محیط صمیمانه مجزا.
خطوط بتنی کشیده شده روی زمین فضا را با گیاهان سبز و نیمکتهای بتنی قسمت می کند. در بخش مرکزی حیاط، می توانید نمایی از پنجره های ساختمان دانشگاه و همچنین دیوارهای ساخته شده از بلوکهای سنگی را ببینید. پیاده رو محتاطانه با رنگهای خاکستری و نارنجی حاصل از بتن و مخلوط سنگهای شکسته طراحی شده است. یک پیاده رو کوچک که اطراف برخی از ساختمانها را محاصره کرده است، مانند صفحه های نمایشی مسطح کار می کنند که از جنس تخته های چوبی خطی و مستقیم ساخته شده اند. این قطعه های چوبی دارای سایه ها و نورهای رنگی تابیده شده روی آنها هستند، بنابراین وقتی که در میان باغها قدم برمی دارید به شما یک تصویر بسیار زیبا و پایانی بسیار خوب برای پلکانهای ساخته شده از قطعه های سنگ آهک و مناسب برای پیاده روی می بخشند که دیدی فریبنده منظر اطراف را کامل می کند.
این فضا قبلاً یک محوطه باز بوده و نور خورشید از تمام اضلاع باغ وارد می شود. سایه ساختمانها و پوشش گیاهی موجود طراوتی را در روزهای گرم ایجاد می کند. گردش خورشید در طول روز، منظره های جدیدی را در بعضی از مکانهای طبیعی ایجاد می کند که مدلهایی عالی را برای هنرمندان و عکاسان ارائه می دهند. این نوعی از تحول مکان است که در آن می توان دید که چگونه طرحهای معاصر ارتباط خوبی با فضاهای تاریخی و نماهای قرن 17 فرانسه برقرار می کنند.
مبلمان فوق العاده، پوشش گیاهی شگفت انگیز و آب غافلگیر کننده
دروازه حیاط لِی تِرا حسی از قفس یا زندان را به شما نمی دهد. در عوض نوعی کار هنری است و شما از میان آن با احساس عبور می کنید. این نرده ها هر چند از جنس فولاد هستند اما مانند نوارها یا خطوطی با شیب ملایم به نظر می آیند.
نیمکتهای ساخته شده از بلوکهای بتنی خاکستری که در امتداد پیاده رو به صورت خطی کشیده شده اند؛ بزرگ، کاربردی و جذاب و آماده پذیرایی از کاربران مختلف هستند. این مبلمانها به صورت تک نفره (بلوکهای انفرادی) و گروهی در نظر گرفته شده اند.
گیاه ارغوان، رنگارنگی گلها را در آغاز بهار تضمین می کند. گلهای درشت چوی سا (Choisya) به عنوان درختچه های همیشه سبز با برگهای معطر و گلهای سفید خوشبوی در کنار زغال اخته های زیبای کوسا (Cornus kousa) و همچنین نخل ظریف بادبزنی مدیترانه ای (درخت نخل اروپایی) ایستاده اند. فضاهای سبزی مانند این به شهر در مبارزه علیه آثار جزایر حرارتی که در گذشته مرکز بندر قدیمی بُردو با بافتی کاملاً سنگفرش و بدون هیچ پوشش سبزی بوده است، کمک می کنند.
یکی از علل موفقیت این پروژه، به ارمغان آوردن احساس یک پارک متوسط در قسمت مرکزی شهر و باز بودن آن به روی عموم است.
بلوکهای خاکستری تیره بتنی صیقلی یک شکل که منعکس کننده سطح آب هستند، تاثیر دیداری و شنیداری یک چشم انداز بهشتی نظیر منظره یک آبادی واقع در بیابان یا یک حوض در یک صومعه قدیمی را به مخاطب ارائه می دهند.
در شب، نور افکنهای روشن اطراف حوض، تضمین کننده جذابیت این مکان هستند و محیط امنی برای پیاده روی را فراهم می کنند. در این میان این نورها به پوشش گیاهی، سطح آب، نماها و مسیرهای باریک پیاده روی نیز تاکید می کنند. آنها به صورت مستقیم به عنوان چراغهای گذرگاه استفاده شدند، اما در یک الگوی توسعه، در مسیری غیرمستقیم در حیاط نظم یافته اند. همیشه نورپردازی درست، هر محلی را راحت تر و مناسب تر می کند.
فرانسه برای اموری نظیر جلسات، نوشیدنیهای فوق العاده، پنیرهای عالی و سبک غذایی، فرهنگ زندگی، جهانگردی و بسیاری از خصوصیات دیگر شناخته شده است. بندر بُردو که برای مدت کمی پایتخت کشور بوده، پر از جذابیت و پیشینه تاریخی است. داشتن یک پیاده رو در چنین خیابانهایی یا حتی سفر با تراموا، دوچرخه، ماشین یا هر چیز دیگری همیشه یک تجربه شگفت انگیز است. مکانهایی مانند پردیس ویکتور نشان می دهد که طرحهای منظر توانایی تبدیل یک مکان تاریخی به یک میدان عمومی سرشار از زندگی را دارند.
اثرات آب و طراوت ناشی از رایحه پوشش گیاهی داخل باغ همیشه باعث درک احساس سرزندگی است. ترکیب درست موادی مانند چوب، سنگها و آجرها با پوشش گیاهی و ویژگیهای عالی آب باعث پیوند دادن ساختمانهای قرن 17 به معماری منظر مدرن عصر حاضر شده است. محافظت از نماهای صد ساله و مناظر، ترکیب آنها با هم را در سبکی مدرن و غیر تهاجمی، دست یافتنی تر می کند و دلفریبی آنرا افزایش می دهد. همه این اثرات در پروژه حیاط لِی تِرا به خوبی حاصل شده است.
منبع :+
