تنوع روشها و مکانها، عنوان کارت ویزیت سزار پلی، معمار آمریکایی تبار و متولد آرژانتین است. موضوع متداول کار پلی یک حساسیت قوی به محل و محیط زیست است. او حرفه انفرادی خود را در سال 1975 با مرکز طراحی پاسیفیک (pacific design center) در لس آنجلس آغاز کرد و سپس در سال 1988 به مرکز مالی جهان Brookfield place در نیویورک و در سال 1996 به برجهای پتروناس در کوالالامپور مالزی نقل مکان کرد و در حال حاضر در پروژه ساخت مرکز ترانزیت ترنسبی (transbay) و برج سِیلسفُرس (salesforce) در سانفرانسیسکو مشغول است. هر پروژه یک تجربه منحصربفرد برای او به شمار می رود.
پلی می گوید: شهرها مهمترین مسئولیت ما هستند. آنها تمام آن چیزی هستند که ساختمانهای ما بخشی از آن محسوب می شوند. در ابتدا ساخت یک ساختمان و جایگاه آن هدف ثابت معماری در سراسر دورانها بوده است. تغییرات تکنولوژی و فرهنگی، این رابطه را تضعیف کرده اند و این مسئولیت هر یک از ما است که امروز این رابطه را در کارهایمان در نظر بگیریم.
سزار پلی در ایالت توکمان آرژانتین در 12 اکتبر سال 1926 متولد شد. پدرش یک مستخدم دولتی شهرداری و مادرش معلم بود. پلی مطالعات کارشناسی خود را در دانشگاه ملی توکمان تکمیل کرد. در آرژانتین دانش آموزان، دبیرستان کامل می کنند و بلافاصله به دنبال علاقه حرفه ای خود می روند. او مطمئن نبود که قصد تحصیل در چه رشته ای را دارد. پلی تصادفی به یک برنامه تحصیلی معماری برخورد. او در طراحی، تاریخ، نقاشی، ریاضی، هنر و همه چیز خوب بود و به سرعت جذب این رشته خاص شد.
بعد از فارغ التحصیلی نیز سمتی در دانشگاه گرفت؛ پلی همچنین به سمت بخش طراحی یک سازمان دولتی رسید و در طراحی مسکن کم هزینه با فضای کافی در این دوران نیز موفق بود.
پلی بعد از ازدواج به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد. او مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه ایلینوی، دانشکده معماری در اوربانا شامپاین (urbana-chapaign) دریافت کرد. یکی از اساتیدش ترتیبی داد که پلی با ارو سارینن کار کند؛ همانجایی که قبلاً در آن روی پروژه های قابل توجهی مانند ترمینال خطوط هوایی جهانی ترنس در فرودگاه جان اف کندی در سال 1962 و در عِزرا استایلز (ezra stiles) و دانشکده های ساموئل مورس در سال 1962 که توسطKieran Timberlake در سال 2011 بازسازی شد، در دانشگاه ییل کار می کرد. این طرحهای اولیه، او را به عنوان یک معمار علاقه مند به مردم سالاری مطرح کرد.
سپس به عنوان مدیر طراحی در دانیل مان جانسون مندنهال (DMJM) در لس آنجلس مشغول به کار شد، جایی که طراحی او برای پارک هسته شهری غروب کوهستان در سال 1965 که از بالای تپه مثل یک زیگورات کنده شده از زمین پدید آمده بود، شکل گرفت. در سال 1968 پلی به شرکت همکاران گروئن که در آنجا یک شریک بود، نقل مکان کرد. پیشرفت روشهای ساخت و ساز با فولاد ضد زنگ و شیشه در پروژه های قابل توجه گروئن شامل تالار شهر سن برناردینو (San Bernardino) در سال 1973 از افتخارات او در این دوره است.
پلی در آستانه راه اندازی شرکت خود به جای اینکه رئیس گروه معماری در دانشگاه UCLA شود، در دانشگاه معماری ییل مشغول به کار شد، مقامی که در سالهای 1977 تا 1984 در نیوهیون (New Haven) در دست داشت.
در سال 1995، پلی افتخار دریافت جایزه معتبر طلا توسط موسسه معماری آمریکا (AIA) را به دست آورد. او در سال 2004 جایزه معماری آقاخان را برای برجهای پتروناس و هماهنگی اش با فرهنگ اسلامی مالزی دریافت کرد. پلی همچنین افتخار دریافت جوایز زندگی cemex و جایزه کار در سال 2006 و سال 2012 و جایزه konex de brillante و نشان برتری بنیادkonex برای مناسبترین شکل مربوطه در هنرهای تجسمی آرژانتین در دهه گذشته را کسب کرد.
پلی هر پروژه ای را به عنوان یک شرایط منحصربفرد که نیاز به یک عمل جداگانه و خلاقانه دارد، نگاه می کند. او اعتقاد دارد که این یک انطباق میان همه اطلاعاتی است که ما دریافت می کنیم و احساسات او در آن لحظه با هم عجین می شوند.
دو اصل فراگیر وجود دارد؛ “برآمدگی” برای ساختمانهایی که به صورت افقی هستند و عملکرد اجتماعی دارند و “مرکزیت” – یک ارتباط بین زمین و آسمان – برای ساختمانهایی که عمدتاً عمودی هستند.
امتیاز فضای باز و خارج از منزل، مثل باغ و فضای باز میدان مرکز مالی جهانی، یک احترام برای میراث معماری آرژانتین است و چنین فضاهایی اهمیت بیشتری در آمریکای لاتین دارد. در طول سال 1990، کار پلی با استفاده از شیشه، فلز و روکشهای نازک سنگی تکامل یافت که برخی به شکل چادر به ویژه در برجهای پتروناس دیده می شوند. آنها نیز به اشکال اسلامی جنوب شرق آسیا مرتبط هستند.
پلی خودش را به گونه ای نمی بیند که امضا داشته باشد ولی ترجیحاتی در مصالح و رنگها دارد. طراحی برای او یک ایده انفرادی تنها که در ذهن شما کامل می شود، نیست بلکه بیشتر شبیه به یک گیاه است. ایده ای که مانند یک گیاه کوچک شروع می شود و او به آن اجازه می دهد که رشد کند.
منبع: +
